The Bonnie Blues (B) Blues, Jazz & More 't Stamineeke Webbekom (17-07-2023) reporter & photo credits: Freddie info artiest: The Bonnie Blues info club: Stamineeke © Rootsville 2023

We wisten het al een tijdje, The Bonnie Blues zouden optreden in 't Stamineeke te Webbekom en daarom hadden we dit al een hele tijd aangevinkt in onze agenda. Naast Nele Paelinck op viool en viola gitarra bestaan deze Bonnie's ook uit Laura Vanden Heede op gitaar en Juno Kerstens op contrabas. Voeg daarbij nog hun prachtige en perfecte harmonieuze samenzang met als extraatje een goede en behoorlijk grote dosis humor en dan zit je goed voor een swingend avondje met uitstekend entertainment.

De zusters van voorzienigheid hadden het al kunnen voorspellen, de binnenkoer die zou vandaag gewoon te klein gaan zijn maar helaas is er in Webbekom geen park beschikbaar. Na een kleine soundcheck werd het bordje met 'Even Geguld' geplaatst en konden Nele, Laura en Juno zich 'backstage' terugtrekken voor een vestimentaire change-over.

Zoals steeds komen er altijd nog wel liefhebbers binnen à la minute en zou ik zeggen van doe de poort maar toe en laat 'The Bonnie Blues' van start gaan. Die start kwam er maar de poort naar het stukje muziektheater om duimen en vingers van af te likken, die bleef gewoon open. Hoe kan je een avond als deze beter openen dan met 'Oud België' en met dit welkoms lied van Leo(n) Martin belanden we zo in de tijd van toen. Een andere manier van dit trio om de aanwezigen te begroeten en met de woorden van diezelfde Leo Martin zou kunnen zijn, 'k zie u geire.

Nog even het 'bordenspel' uitleggen en als Chinese vrijwilliger werd er dan gekozen voor de 'Jochen', alleen duurde het een tijdje alvorens hij doorhad waarvoor het bordje 'Applaus' zou moeten dienen. Ja Jochen op de eerste rij plaats nemen houdt ook altijd wel een risico in. Verder dan maar met het muzikale gedeelte een zo komen we uit bij 'Crazy People' en zo schuiven de liefhebbers van de early swing al meteen naar het puntje van hun stoel. Tijd ook om er een bawdy song bij te halen en met 'Bolide' van de Nederlandse cabaretière Brigitte Kaandorp blijft het verhaal wel hedendaags te noemen en stijgt de hilariteit over het veilig vrijen hier meteen naar een eerste hoogtepunt, alleen...de Jochen was niet mee. Gelukkig kwam het applaus vanzelfsprekend.

De tijd van toen, dat is ook de tijd van het dansorkest 'The Ramblers' en met 'Hij Wel' uit 1947 krijgen we er eentje waarop we kunnen meezingen. En kijk daar de Jochen heeft het dan uiteindelijk gesnapt dus 'Applaus'. Back to reality dan maar met eentje over stuk gelopen relaties en op 'He Broke My Heart' konden we vaststellen dat dit niet enkel gebuurde in New York of Chicago maar volgens 'The Bonnie Blues' ook in Webbekom. En kijk wat volgde...

Wij genieten met z'n allen van deze voorstelling zonder er bij stil te staan wat voor een getalenteerde muzikanten Nele, Laura en Juno wel zijn. Niemand die hier vanavond aan dacht wat er op 'TV' zou zijn en zo krijgen we ook een stukje 'Hillbilly' over ons heen. Met de 'Hatsjoe Cha Cha' wordt de interactie dan weer ten top gedreven. Met 'My Girl's Pussy' belanden we dan zo in het jazz repertoire uit de 30-tiger jaren van 'Harry Roy & His Orchestra'. Ook Wannes Van de Velde wordt hier vanavond met zijn 'Stadscoupletten' vanonder het stof gehaald en ja hoor wat missen we het sappig dialect van deze ereburger van 't stad. Het Antwaerps van Laura kwam hiermee in de buurt en voor de rest kwam dit nummer er in vier talen. Nog een portie swing van toen en zo was het dan pauze. Gelukkig werd er dan ook bij gezegd dat na een pauze er ook een vervolg komt.

Tijdens de pauze kreeg de aanwezige David Ronaldo enig onderricht om even mee te doen met het eerste nummer. Een moment ook dat het angstzweet bij deze rocker kwam uit te breken. Dus konden wij al niet meer wachten. Dus het nummer 'Tovenaressen' zat er aan te komen en als een voleerde mijnheer Merlijn vervulde de David van zijn taak. Het publiek die dachten dat het gewoonweg was ingestudeerd maar nee hoor dit was puur talent :-).

Met 'Staigthen Up and Fly Right' van Nat King Cole uit 1943 belanden we terug in de Swing era. Allee voor even dan toch. 'Don't Touch My Tomatoes' kennen we van de revue periode van Josephine Baker uit 1958 maar is een nummer dat ons in alle eerlijkheid brengt naar de Calypso muziek en in 1949 gewoon als 'Tomato' gebracht door June Nelson en werd geschreven door Sam Manning uit Trinitad. Hier vanavond als een dirty song van 'The Bonnie Blues'.

Diegene die deze 'Bonnie Blues' al aan het werk zagen zaten er misschien wel op te wachten. Op wat? wel op 'There's No More Corn On The Brasos' van de skiffle groep 'The Walkers' uit 1970. De melodie bracht dit trio feilloos maar wanneer Nele haar skills te volle laat horen op een niet afgestemd tinnen trekfluitje wordt het gewoon hilarisch. Dit is amusement ten top. Allee Jochen da bordje!

We krijgen ook nog de geschiedenis over het ontstaan van jodelen en daar waar wij dachten dat dit afkomstig was uit de Alpenlanden wisten 'The Bonnie Blues' ons te overtuigen dat deze zangstijl gewoon uit Arizona komt. Het blijft gelijk maar ook bij dit cowboy jodelen hadden we fun. Nog een stukje sisters swing en voor diegenen bij wie nog maar enkel een glimlach was verschenen, bij die zou nu een schaterlacht naar boven worden getoverd. Nele vroeg om wat medewerking van een aanwezige en het was 'de' Jean die zich zo geroepen voelde.

Voor de 'Hawaian War Chant' welke dateert van...jawel 1860 moesten 'The Bonnie Blues' op het Conservatorium perfect Hawaiaans leren zingen, voor de Jean werd it een ander paar mouwen want wanneer 'Duvel' is in de man... Gelukkig bleef het soundsysteem van vernieling bespaard en was er nog een andere paal om Jean enige standvastigheid te bieden. Al bij al werd het mede door de medewerking van de Jean dit het meest hilarische moment van de avond. Voor sommigen onder ons werd de lachbui gewoon gevolgd door tranen van plezier. Hier bestaan geen woorden voor, dit moet je beleven.

Helaas betekende dit ook zo goed als het einde van de show. Buiten de verplichte bisnummers uiteraard met als allerlaatste een allerfijnst gebracht 'a capella' nummer van deze straffe madammen. Nog even melden dat ze na de zomer op tour zijn met niemand minder dan Jan De Smedt van 'de Nieuwe Snaar' en jawel ze komen ook naar de 'Muze' in Heusden-Zolder. Een 'winter reprise' zie ik zo meteen niet zitten in 't Stamineeke of het moet dan maar meteen een uitverkocht weekend worden...de Jochen diene was nu wel meteen mee. Wij hadden met zekerheid een geweldige avond en mede door Jochen en Jean 'The Bonnie Blues' ook wel.

'The Bonnie Blues' die hadden er nog...wij niet.